Książka „Mocno mnie przytul” Carlosa Gonzaleza zaskoczyła mnie. To publikacja o bliskości rodzica z dzieckiem, gloryfikacji partnerskiego traktowania dziecka, które dla rodzica powinno być takim samym człowiekiem hak inny dorosły tylko mniejszym. To manifest w obronie dzieci ich ludzkiego i czułego traktowania przez ludzi mu najbliższych – rodziców.
Autor podważa w niej praktyki i badania o marnej metodologii sugerujące, że wychowanie autorytarne, zdystansowane, bez uczuć, za to stosując nagrody i kary, głównie cielesne jest słuszne. Ośmiesza wiele poglądów, które wydawać by się mogło, że są już przestarzałe, a jednak wciąż znaleźć je można w książkach dla rodziców, takie jak: nie branie dziecka na ręce, pozwala ie na płacz póki nie nauczy się samo uspokajać, karanie i ośmiesza ie za brak samodzielnego spania, potrzebę bliskości z rodzicem czy trudności w przechodzenia treningu czystości.
W książce opisane są też teorie nie podziela e przez autora, z dużą dozą humoru i wskazaniem na ich błędne hipotezy i założenia. Bardzo ciekawy w obliczu wielu dyskusji jest też rozdział obalający słuszność cielesnego karania dzieci w prześmiewczy sposób opisujący założenia zwolenników takiego wychowania. W książce znajdziemy też rozdział opisujący ograniczenia i błędy tak popularnej techniki Time out. Podsumowując autor sprzeciwia się wpajaniu rodzicom zasad powodujących wychowanie posłusznego, uległego dziecka, które nie będzie przeszkadzać. Na koniec podkreśla, że czas spędzony z rodzicem, okazania dziecku czułość i bliskość to jedyne rozsądne wskazówki dla rodzica, które zaprocentują w przyszłości.
Ostatni akapit wiele daje do myślenia i niezwykle wzrusza mówiąc o tym, że najszczęśliwsze chwile z życia dziecka to te kiedy tego szczęścia swoim zachowaniem dostarczył rodzic, a to czy i jak się pojawia zależy tylko od rodzica.
Ogromnie polecam książkę psychologów dziecięcym -zwolennikom dyrektywnego wychowania w celu zweryfikowania swoich założeń i zwolennikom bliskości owego nurtu do u twierdzenia się w swojej filozofii działania. Zapewniam, że oprócz przeglądu badań i komentarzy autora znajdziecie tu duża dawkę humoru.
