Wspomagające i alternatywne sposoby komunikacji (AAC) to wszelkie sposoby umożliwiające osobom ze złożonymi trudnościami komunikacyjnymi przekazywanie i odbieranie komunikatów.
Obejmują procesy uzupełniające (komunikacja wspomagająca) i zastępujące (komunikacja alternatywna) naturalną mowę i/lub pismo w celu maksymalizowania umiejętności komunikacyjnych ich użytkownikom, umożliwiania im skutecznego porozumiewania i społecznego funkcjonowania w codziennym życiu.
Wybrane elementy terapii AAC:
- Obecność partnera komunikacyjnego w trakcie terapii: najważniejszym partnerem komunikacyjnym jest zazwyczaj rodzic. Terapia jest procesem. Aby zrozumieć sposób porozumiewania się dziecka rodzic musi być aktywnym uczestnikiem zajęć.
- Systematyczność, regularność i konsekwencja: terapia, która jest zaplanowana i długofalowa daje poczucie bezpieczeństwa uczestnikowi i jego rodzinie. Systematyczność pozwala na obserwację postępów w rozwoju dziecka.
- Indywidualny system komunikacyjny to zbiór indywidualnych umiejętności wykorzystywanych przez użytkownika, obejmujący dostępne mu zachowania komunikacyjne, sposób odbioru otoczenia funkcjonalne współgranie z partnerem, a także umiejętności nabyte w trakcie korzystania ze wspomagania.
- Ocena efektywności porozumiewania się pozwala na określenie aktualnych umiejętności komunikacyjnych dziecka i planowanie nowych celów do realizacji
- organizacja przestrzeni i pozycji: zadbanie o odpowiednią pozycję, oświetlenie i dostępność pomocy AAC jest niezbędna w skutecznej wymianie informacji między dzieckiem i partnerem komunikacyjnym
Opracowała: Izabella Smolińska
